Snæ Snæ Snæ sagði durgurinn sem hætti allri vitleysu og djónaði Krossinn.

Þetta er auðvitað það allra besta sem ég hef gert, hreint út sagt fullkomið fyrir mann eins og mig. Vitleysan fór með mig þessi síðustu og hörðustu ár í bullinu. Ég meina ég er bara með 20% heyrn á vinstra eyra og 35% á því hægra. Og hverjum er það að kenna? Engum öðrum en sjálfum mér! En núna verður slakað verulega mikið á ruglinu og ég ætla að hugsa betur um sál mína og líkama. Annars heyrði ég það frá einum þarna í krossinum að maður þyrfti að borga slatta til að vera með.. Ætli að það sé satt?
Ef svo er þá djóna ég frekar einhvern bílaklúbbinn á nesinu. Nesið er fjandi nett. World Class, klassa einbýlishús, gott gervigras, ríkið, tombólur á Eiðistorgi og Hagkaup. Ég get líka pikkað upp gamla kassagítarinn, rifnu gallabuxurnar, ledderinn og tekið Partýbæ með HAM fyrir alla á Eiðistorginu. Rífa böskið upp á nýjar hæðir hér á drulluklakanum. Fæ Tjörva Tott til að djóna mig með keyboardið og þá erum við fyrst að tala um almennilegt bösk og 100% garanterað cash.

Nei.

Ætli að ég taki ekki bara sexuna frá lækjó upp á kross og kíkji í kaffi, kleinur og kökur og reyni að fá syndaflausn fyrir allt ruglið. Kannski að Gunnsi geti fixað eitthvað í eyrunum á mér, Jesús sjálfur hlustar jú á manninn. Ekkert grín. Gunnsi Cross the Ear fixer.

Hundur heimsins - Helvítis.

Hvers vegna finnst öðrum hundum sem eru á svipuðu róli og ég, fyrir utan það að ég er ekki á föstu fæði, það niðurlægjandi að leggja sig á götunni? Þá meina ég að sofa á götuni en ekki smá kúr við tærnar á eiganda sínum. Takmörkuð orka þýðir einfaldlega takmörkuð vegalengd á hverjum degi. Ég leggst bara niður til hvíldar þegar mér hentar, ekkert snobb. Sumir vorkenna mér en aðrir ekki, en ég held að það séu aðallega túristar sem setja upp vorkunar svip en gera svo ekkert í málinu.
Einn gáfaður félagi minn, sem komið hefur víða, kallaði þetta “hörmungar-túrisama”. Svaka gáfulegt en ætli að ég sé sammála honum. Kalla þetta samt frekar skítapakk.
Þegar ég lenti á götunni árið 2005, eftir að eigandi minn ákvað að systir mín væri fýsilegri kostur, helvítis tíkin, hef ég séð allar tegundir mannfólks. Allt frá vondum pöbbum, fimm ára börnum með enga siðferðiskennd(mínir verstu óvinir), dyraverði með valdafíkn, sem er jú afskaplega heimskulegt, og allt þar á milli.
Spáið aðeins í það sem er í gangi í kringum mig hérna núna.
Hér ligg ég, tíu tyggjóklessur fastar á mér. Ligg á skítugri gangstétt í steikjandi hita og engin tekur eftir mér. Ætli að einhver af þessum guðum sem flestir trúa á gætu breytt dyraverðinum sem sparkaði í mig, skítabarninu sem klíndi tyggjói á mig þegar ég hélt að ég fengi mat eða vonda pabbanum sem sló góða barnið sem ætlaði að gefa mér afganga í betra fólk?
Þarf maður kannski að vera ofsatrúaður til þess að einhver af þessum guðum hlusti á mann? Ég hef ekki hugmynd, kannski að þetta séu of harðar pælingar fyrir hund eins og mig, úthýstum vegna uppsleikjunar hæfileika systur minnar, útklíndum í tyggjói og pissar með rassinum á hverjum einasta degi með miklum erfiðleikum.

Helvítis.

Köttur nútímans og verndari bankakerlinga.

Það er í raun og veru fyndið að þetta fólk hérna fyrir neðan mig haldi að það sé stærra og merkilegara en ég. Ég get hoppað hæð mína tífalda, klórað, reyndar ekki klipið, en bitið fast og hlaupið hraðar en þessir durgar. Hvar væru þau líka án mín? Fyrir stuttu heyrði ég í nokkrum nýbökuðum mömmum á röltinu hérna niður götuna, týpískar bankakerlingar nýkomnar á fertugsaldurinn, talandi um hversu öruggt hverfið væri þrátt fyrir að þau væru svona miðsvæðis.
Ef þær bara vissu hver það væri sem passaði upp á að öll vitleysan nái ekki inn undir pilsin þeirra. Það er spurning hvort að ég yrði ennþá þessi litli sæti kisi sem fýlaði að láta klóra sér aðeins og klappa ef þær vissu hvað ég geri?
Það hefur svosem ýmislegt komið fyrir hérna á horninu. Sjoppan á horninu rænd, krakkaskítar að slást og smá fyllerí en í öll skiptin var ég fjarverandi vegna meiðsla í sambandi við aðrar hetjulegar dáðir. Auðvitað ætti ég að fá mér aðstoðarmann en það er fjandi erfitt að finna einhvern sem ég get treyst fyrir heiminum.
Stundum er þetta djobb samt helvíti leiðinlegt. Ég sit hérna uppi og horfi á kollana labba framhjá án þess að fólk taki eftir mér dögum saman. Það kemur samt fyrir að ég hoppi niður og fylgist aðeins með með þar en í raun og veru finnst mér neðri hlutinn af manneskjunni ekki jafn skemmtilegur og sá efri. Ég gæti auðveldlega talið upp fyrir ykkur tískur seinustu 10 ára eða svo, sérstaklega hinar og þessar bylgjur í hárbransanum, en ég sé ekki alveg pointið í því að greiða sér, mun betra að sleikja.