föstudagur, 29. febrúar 2008

Andrés Önd




Hér sit ég og hlusta á fólk kúka allan daginn. Eins gott að augun í mér séu orðin svona léleg og nefið ónýtt eftir slysið í baðinu 87. Núna hefur fólkið hérna ekkert brúk fyrir mig, hafa ekki hreyft við mér í nokkur ár.
Ætli að ég geti gengið?
Er ekki allt blóð í mér storknað?
Annars vantar bara börn á heimilið og þá yrði ég líklegast fylltur af sápu aftur. 1980-1993 var mitt tímabil, þannig að í raun og veru er ég rosalega staðnaður í aldri og er bara 13 ára þar sem ég hef ekki verið notaður síðan 93.